Ans Brouwer 45 jaar vrijwilliger bij WAAG
Binnenkort viert WAAG haar 45-jarig jubileum. En hoe bijzonder is het dat er één vrijwilligster vanaf het allereerste begin nog steeds bij WAAG actief is! Ans Brouwer hoeft geen feestje, zij staat liever niet in het middelpunt. Maar samen terugkijken vindt ze heel mooi. De 73-jarige Ans was al die jaren betrokken bij de zwemactiviteiten van WAAG, eerst in het Sportfondsenbad en later in de Bongerd, als vrijwilliger en ook een poos als coördinator. “Ik was net klaar met de opleidingen kinderverzorging en zwemonderwijs aan gehandicapten. Toen werd WAAG opgericht en via mijn fysiotherapeut leerde ik de oprichter kennen. Zo ben ik vrijwilliger geworden, 28 was ik.” Er waren jaren bij dat ze drie keer per week bij WAAG te vinden was.
Leuker dan ‘gewone’ mensen
“Ik vind verstandelijk beperkte mensen eigenlijk leuker dan ‘gewone’ mensen. Ik ben best verlegen maar in contact met hen voel ik me heel vrij”, vertelt Ans. Goed kunnen luisteren is heel belangrijk, weet ze. Ze voert gesprekjes op hun niveau over het werk op de dagbesteding, over wat ze gegeten hebben. Eten is heel belangrijk! Het belangrijkste is dat er gespeeld kan worden en sommigen krijgen zwemles. Het leukste vindt Ans het dansen in het water op meezingers van K3 en Bassie en Adriaan, dan doet ze volop mee met de deelnemers. Goed voor de conditie en het geeft veel plezier en voldoening. “Als zij plezier hebben, dan heb je het zelf ook”.
Sfeervol fotoboek met een stralende Ans
Het fotoboek komt op schoot. Wat een gezellige sfeer spreekt daaruit. Een sportdag van 15 jaar geleden, toneelstukjes met vrijwilligers en deelnemers bij het 10-jarig jubileum, Sinterklaas en Carnaval in het zwembad, zelfs verkleed hossen IN het water! Ook haar dochtertje staat op de foto, die ging indertijd vaak mee tot haar grote plezier en dat van de deelnemers. En natuurlijk veel stralende foto’s van Ans met de deelnemers in het water.
Veel sociale contacten
WAAG is een plek voor sociale contacten, vertelt Ans. Met de vrijwilligers onderling is het heel gezellig. “Na de les praten we nog lang na in de bar en we gaan ook soms de stad in. Onlangs nam een vrijwilliger afscheid na 25 jaar, dat vond ik heel jammer. We konden heel goed met elkaar overweg dus we houden contact.” Ook met één deelneemster heeft ze een bijzondere band, ze leerde als klein meisje zwemmen van Ans. “Ik ben wel eens meegegaan naar een familiedag van haar patiëntenvereniging, dat was erg leuk. Maar de deelnemers willen het liefst dat je naar elke verjaardag komt, daar kan ik niet aan beginnen”, lacht ze.
Ans hoopt dat ze dit nog heel lang kan blijven doen en dat hopen wij ook….Dank je wel Ans voor al die jaren geweldige inzet!